Lucie met twee benen op de grond

Ik wil jullie vertellen hoe wij Lucie zagen, als zoon, schoondochter, en kleinkinderen. Omdat ik haar niet mag ophemelen, zal ik proberen haar voorbeeld van bescheidenheid te volgen.

Voor mij was zij uiteraard zorgzaam zoals elke Moeder is, echter zij toonde zelden haar BOOSHEID. Zelfs toen ik op een zondagochtend om 7.00 ‘s ochtends thuis kwam bleef haar reactie uiterst beperkt. Zonder woorden stuurde zij mij naar bed.

Zonder woorden, zo benaderde zij ook Anita, als geen ander regelde Lucie ons leven zonder dat we dat merkten. En bovenal zonder dat het ons irriteerde.

Ook anderen hebben deze associatie gehad. Iemand schreef op het 25 jarig huwlijk van Gerard en Lucie. Spreken is Zilver, Zwijgen is Goud. Hij of zij verwees hierbij naar Gerard, die nogal van praten houd, en Lucie die nogal zwijgzaam is. Wanneer Lucie echter bij “andere zwijgzamen” was hield zij niet op met praten.

Voor Dewi was zij de BOEKENWURM. Wanneer zij bij opa en oma op bezoek ging, liep zij als eerste naar de boekenkast en haalde daar een stapeltje boeken uit. Vervolgens klom zij bij Lucie op schoot en werd er voorgelezen.

Lucie was zozeer een BOEKENWURM, dat op een verjaardag van een van ons toch wel minimaal een boek moest worden gegeven.

Bij Bjorn stond Oma naast het voorlezen bekend om het borduren wat zij de afgelopen tijd deed. Hij vondt het jammer dat Lucie alleen geborduurd had voor Bastiaan, Ida en Dewi. Vervolgens heeft Lucie nog een klein borduurwerk gemaakt wat zij vorige week dinsdag nog aan Bjorn heeft gegeven.

Blijkbaar presenteerde zij zich op haar werk op dezelfde manier als ze dat thuis deed. Iemand omschreef dit op een wel zeer bijzondere manier. Op zo’n manier zelfs dat ik het gevoel had, dat hij het over onze familierelatie had, hij schrijft ondermeer:

Ik heb veel van je geleerd. Direct en indirect. Je hebt een bijzondere mengeling van enerzijds enorm betrokken en bevlogen, anderzijds heeel nuchter en relativerend. In het begin was dat moeilijk te begrijpen. Later heb ik geleidelijk ontdekt dat je over veel inzicht, zeg maar gewoon wijsheid beschikt.

Verder schrijft hij:

Je hebt heel duidelijk invloed op anderen op een hele bijzondere subtiele en "Indiase" manier.

Zelf zou ik zeggen dat dit zonder twijfel een typisch “Indonesische” manier is. Vervolgens schrijft hij:

Die manier maakt indruk en weekt dingen langzaam maar zeker los. Je maakt op veel mensen indruk, zonder dat je het misschien beseft.

Ja, zo was ze en zo deed ze, ook thuis